خسته ام ، کرور ها کرور فکر و خاطره و خیال این
روزا دارن توی سرم خودنمایی میکنن. هم رو هل می دن. به هم تنه میزنن با هم دعوا
میکنند. بعضی وقتا سعی در قانع کردن هم دارن. کنترل فکر و ذهنم از دستم در رفته.
کار های روزانه و درس ها و پروژه ها تقریبا دارن در نقش ناجی عمل میکنن. هر لحظه
که وقت آزادی موجود باشه انگاری در به روی فکر و خیال ها باز میشه ...
دیروز ساعت ها راه رفتم. گفتم شاید اگه فکر ها
رو زندونی نکنم به نتیجه ای برسن. مخصوصا توی این هوای معرکه و نم نم بارون. سبک
تر شدم اما نتیجه ی خاصی حاصل نشد. تشخیص علت و معلول هم بعضی وقتا جدا کار سختیه،
ماجرا مرغ و تخم مرغ شده . نمی فهمم فشار کار ها باعث این یه هم ریخته گی شده یا
به هم ریختگی ذهنم باعث شده سرم رو با کار و پروژه ها شلوغ کنم.این بار با دفعه های قبل متفاوته... خیلی زیاد... اصلا من زنده ام؟
دارم زندگی می کنم؟ بعد یاد شعر حسین پناهی افتادم که میگه:
همه ی اینها اسمش زندگی است...
دل تنگی ها ،
دل خوشی ها ،
ثانیه ها ،
دقیقه ها ...
و ما زنده ایم،
چون بیداریم
ما زنده ایم،
چون می خوابیم
و رستگار و سعادت مندیم ،
زیرا هنوز بر گستره ی وسیع وجودمان ،
پانشینی برای گنجشک کوچک عشق باقی گذاشته ایم.
گاهی شعر ها کمک میکنند و در محاکمه های شبانه
فریاد رس میشن. گاهی هم مثل این روزا فکری به اون همه فکر اضافه می کنن. حس می کنم
دیگه خودم رو نمیشناسم. انگار یکی داره جای من نقش باز میکنه. شاید قسمتی از بزرگ
شدن باشه ( و میترسم که این از اون دسته تغییرات باشه که من رو ببره به سمت آدم
بزرگ شدن) این نوشته ی حسین پناهی رو خوندی؟
می بینی چقدر ساده و سخت است آدمی!
ساده در شباهت و سخت در پیچیدگی ها!
... هر وقت داستانی ضعیف باشد
تو ناگزیری با پشتوانه ی فرضی،
برای کنش و واکنش هایت
دلایل قانع کننده و انگیزه ساز تدارک ببینی،
تا بتوانی به زندگی در داستان ادامه بدهی!
درست مثل خود زندگی!
از چیزی امید می سازیم برای فردا
و کش می آید و تمام وجودمان در جاذبه ی فوق العاده اش!
سفری ، دیداری، تغییری ُ چیزی از این دست...
چیزی که متعهدمان کند ادامه بدهیم !
و اینکه میگه :
بازی ، دل مشغولی کاذبی است برای فراموش کردن ،
یا به یاد آوردن احساس واقعی.
این از اون دسته شعر های نجات دهنده بود. شاید
ماجرا این باشه...
۴ نظر:
این خوبه
دقیقا چی خوبه؟!
نتیجه ای که چند پست بعد گرفتید
:) هوشمندانه بود
ارسال یک نظر