عکس من
من به بی سامانی باد را می مانم و به سرگردانی ابر را

۱۳۸۹/۱۲/۰۸

ترديد



وقتي كه ديگر نبود ،
من به بودنش نيازمند شدم.

وقتي كه ديگر رفت ،
من به انتظار آمدنش نشستم.

وقتي كه ديگر نمي توانست مرا دوست بدارد ،
من او را دوست داشتم.

وقتي كه او تمام شد ... من آغاز شدم.

۱ نظر:

پروانه کوچولو گفت...

وصف حال این روزای من است!