به جان پیر خرابات و حق نعمت او که نیست در سر ما جز هوای خدمت او
بهشت اگر چه نه جای گناهکاران است بیار باده که مستظهرم به همت او
چراغ صاعقه آن سحاب روشن باد که زد به خرمن ما آتش محبت او
بیار باده که دوشم سروش عالم غیب نوید داد که عام است فیض رحمت او
بر آستانه میخانه گر سری بینی مزن به پای که معلوم نیست نیت او
مکن به چشم حقارت نگاه در من مست که نیست معصیت و زهد بی مشیت او
مدام خرقه حافظ به باده در گرو است به نام خواجه بکوشیم و فر دولت او
نمی کند دل ما میل زهد و توبه ولی مگر ز خاک خرابات بود طینت او
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر