عکس من
من به بی سامانی باد را می مانم و به سرگردانی ابر را

۱۳۹۰/۰۴/۰۶

نشانه ها

ميزان اعتقاد آدم ها به نشانه ها متفاوته . من عضو دسته ي معتقد به وجود نشانه هام التبه نه به صورت افراطي. منظورم از نشانه ها اتفاقاتي هستن در اطراف ما كه پيامي برامون دارن. اتفاقايي كه ما در ايجادشون نقش نداشتيم.
دنبال كردن نشانه ها اصلا كار آسوني نيست. گاهي از كنارشون راحت رد مي شيم، بدون اينكه توجه كنيم بهشون و بعدا گله داريم از اينكه چرا نيستند و پنهانند. يه جورايي انگار صرفا مي خوايم بهانه گيري كنيم و اينكه تكليفمون با خودمون روشن نيست رو گردن ديگران  بندازيم . 
گاهي هم اونقدر به يه ماجرا فكر مي كنيم و درگيرش هستيم  كه ناخودآگاه از زمين و زمان نشانه ميسازيم ، دنبال نشانه كه هستيم، تشخيص اينكه اين نشانه ها نشانه هاي كاذب اند يا واقعي خيلي گيج كننده است... و همزمان تعيين كننده.
يه وقتايي با اينكه هميشه دنبال اونها ميگرديم و مي دونيم وجود دارند . اونقدر اين نشانه ها غير منتظره و عجيب هستن كه وقتي باهاشون مواجه ميشي ،آدم مي ترسه  و به شك مي افته.
نمي دونم ماجرا چيه آرزوي ديدن راه و مسير و نشانه ها رو داريم. همش براي رسيدن و بدست آورندش دعا مي كنيم . اما وقتي مي بينيمشون ميترسيم و شوكه مي شيم . گاهي نشونه ها اونقدر...نمي دونم چي ميشه بهش گفت واقعي، غير منتظره هستند (ميشه گفت فراتر از انتظار واقعي) كه آدم فكر مي كنه توي خواب و روياست. يه جورايي هم زيباست و هيجان انگيز و هم ترسناك ...

۱۳۹۰/۰۳/۲۵

از سکانس های تکراری زمین، خسته ام!




از زیر سنگ هم شده پیدایم کن!
دارم کم کم این فیلم را باور می کنم
و این سیاهی لشکر عظیم
عجیب خوب بازی می کنند.
در خیابان ها
کافه ها
کوچه ها
هی جا عوض می کنند و
همین که سر برگردانم
                   صحنه ی بعدی را آماده کرده اند


از لابلای فصل های نمایش
                               بیرونم بکش
برفی بر پیراهنم نشانده اند
که آب نمی شود
از کلماتی چون خورشید هم استفاده کردم
نشد!
و این آدم برفیِ درون
که هی اسکلت صدایش می کنند
عمق زمستان است در من.

اصلا
از عمق تاریک صحنه پیدایم کن!
از پروژکتورهای روز و شب
از سکانس های تکراری زمین، خسته ام!
دریا را تا می کنم
می گذارم زیر سرم
زل می زنم
             به مقوای سیاه چسبیده به آسمان
و با نوار جیرجیرک به خواب می روم

نوار را که برگردانند
خروس می خواند.

از توی کمد هم شده پیدایم کن!
می ترسم چاقویی در پهلویم فرو کنند
یا گلوله ای در سرم شلیک
و بعد بگویند:
       " خُب،
                نقشت این بود"


گروس عبدالملكيان

۱۳۹۰/۰۳/۲۱

Defying Gravity




Something has changed within me
Something is not the same
I'm through with playing by the rules
Of someone else's game
Too late for second-guessing
Too late to go back to sleep
It's time to trust my instincts
Close my eyes... and leap!

It's time to try
Defying gravity
I think I'll try
Defying gravity
Kiss me goodbye
I am defying gravity
And you wont bring me down!

I'm through accepting limits
'cause someone says they're so
Some things I cannot change
But till I try, I'll never know!
Too long I've been afraid of
Losing love I guess I've lost
Well, if that's love
It comes at much too high a cost!

I'd sooner buy
Defying gravity
Kiss me goodbye
I'm defying gravity
I think I'll try
Defying gravity
And you wont bring me down!

I'd sooner buy
Defying gravity
Kiss me goodbye
I'm defying gravity
I think I'll try
Defying gravity
And you won't bring me down!
bring me down!
ohh ohhh ohhhh! 
 Lea Michele, Chris Colfer


Download

۱۳۹۰/۰۳/۱۲

قایق کاغذی




یک جفت کفش
چند جفت جوراب با رنگ های نارنجی و بنفش
یک جفت گوشواره ی آبی
یک جفت ...

کشتی نوح است
این چمدان که تو می بندی !

بعد
صدای در
از پیراهنم گذشت
از سینه ام گذشت
از دیوار اتاقم گذشت
از محله های قدیمی گذشت
                  و کودکی ام را غمگین کرد.               
کودک بلند شد
و قایق کاغذی اش را بر آب انداخت
او جفت را نمی فهمید
تنها سوار شد
آب ها به آینده می رفتند.

همین جا دست بردم به شعر
و زمان را
مثل نخی نازک
بیرون کشیدم از آن
دانه های تسبیح ریختند :

                 من                      ...                                تو                  
                                                             کودکی                              ...

          ...                      قایق کاغذی                                 
               نوح                                                                            ...            
                                 ...                   آینده           
                                                                               ...

تو را
با کودکی ام
بر قایق کاغذی سوار کردم  و
به دوردست فرستادم
بعد با نوح
در انتظار طوفان قدم زدیم


گروس عبدالملکیان